Zakup rasowego psa większość osób traktuje bardzo poważnie. Zwłaszcza dlatego, że jest to całkiem spory wydatek. Stąd też rasowy pies często jest czymś więcej niż tylko kompanem swojego właściciela. Drogi pies, podobnie drogi drogie auto potwierdza styl życia swojego właściciela.
Poza tym liczy się również cel, który przyświeca klientowi. Jeżeli szukasz dobrego psa - stróża do swojej posesji, rasa Tibetan Mastiff perfekcyjnie wypełni swoje zadanie. Są to psy
https://acana.com.pl/karma/czy-psy-sa-wszystkozerne/ dość mało spopularyzowane w Polsce, posiadają jednak swoich miłośników. Mastify są chętnie kupowane przez osoby, mieszkające poza centrum miasta, gdyż są to sporych rozmiarów, dosyć kudłate
psy, które poniekąd powinny spędzać większość czasu na świeżym powietrzu. Ostatecznie są to psy zaliczane do grupy molosów górskich i ich prymarnym przeznaczeniem było zwłaszcza stróżowanie i zaganianie
zwierząt hodowlanych.
Jak wskazuje nazwa, rasa pochodzi z centralnej Azji, choć nie wiadomo do końca, czy dokładnie z Tybetu.Tybetany zostały sprowadzone do Europy w drugiej połowie XIX wieku, gdy na rdzennych
terenach groziło im wyginięcie. Rasa przetrwała dzięki Brytyjczykom, którzy jako pierwsi rozchodowali Mastify.
Napisał: lgrvv
Źródło: http://www.flickr.com
Dziś to jedne z najdroższych ras na świecie. Żywy temperament, raczej ciche usposobienie, jednak dosyć posesywny – oto typowy mastif tybetański Szczenięta w młodym wieku są bardzo uparte. kupujący musi zatem uzbroić się w cierpliwość i przetrzymać kłopotliwy okres. Bardzo warta uwagi kwestia to właściwe wychowanie psa. Mastify Tybetańskie nie wymagają jednak profesjonalnej tresury. Z wiekiem same wiedzą, jak się zachować w określonej sytuacji. Są raczej spokojne i posłuszne. Jednakże, gdy Mastify są na swojej posesji mogą być agresywne w relacji do obcych. Takie zachowanie leży w ich naturze. Osobniki żyjące na terenie Azji były wychowywane aby strzec domostwa. Ich zadaniem było donośne reagowanie na niebezpieczeństwo. Taki model zachowania wynikał ze specyficznych warunków geograficznych, a także społecznych. Osady w Tybecie były dość słabo zaludnione, zaś pojedyncze domostwa znacznie oddalone od siebie.